..
..ความเชื่อ..
..
เป็นสิ่งเดียวในโลกที่ไม่อาจมีเหตุผลมารองรับได้
..
ไม่ว่าจะศรัทธา หรือ งมงาย ล้วนเป็นความเชื่อเช่นกัน
..
เมื่อตรึกตรองลองมองหาการมาของความสำเร็จในชีวิต
ด้วยหลักของเหตุและผล
จะพบว่า ความสำเร็จบางอย่างก็ดูเหมือนไม่มีเหตุมีผลเอาเสียเลย
..
ยกตัวอย่าง
ในสมัยสามก๊ก โจโฉ เล่าปี่ ซุนกวน ต่างกรีธาทัพสู้รบกัน
นับครั้งไม่ถ้วน ตั้งแต่หนุ่มยันแก่เฒ่าชรา
สุดท้ายบัลลังก์ กลับมา
ตกเป็นของรัชทายาทที่แทบเกิดมายังไม่ทันได้ทำอะไรเลย
..
แต่ด้วยหลักของความเชื่อ นี่เอง
ที่ดูเหมือนไม่มีเหตุผล แต่ความจริง
ความไม่มีเหตุผลนี่แหละ คือเหตุผล
ที่ทำให้มนุษย์ไปถึงเป้าหมายตามที่ต้องการมานักต่อนักแล้วเช่นกัน
ไม่ว่าจะเชื่อแบบศรัทธา หรือ งมงาย
ต่างมีความหมาย และ ผลลัพธ์ เหมือนๆกัน
..
..
เราหรือเขา จะทะยานไปสู่จุดหมายได้อย่างไร
ถ้าหากไม่มีความเชื่อเป็นต้นทุนชีวิต
จะก้าวเดินไปอย่างไร ถ้าหากใจไร้ซึ้งทิศทางที่ชัดเจน
..
ความเชื่อ จึงเป็นเหตุผลสำคัญ ในการเริ่มต้นทุกสิ่งอย่าง
ตั้งแต่กระบวนการสร้างภาพในเซลล์สมอง
สารสื่อประสาททำหน้าที่ส่งข้อมูลไปยังสมองส่วนประมวลผล
ก่อนจะก่อให้เกิดเป็นการกระทำ และนำความสำเร็จมาให้
..
มาคุยถึงเรื่องรัชทายาทสมัยสามก๊กกันต่อครับ
ถ้าหากรัชทายาทนั้น มีความเชื่อว่า จะครองบัลลังก์ไม่ได้
มีความหวาดกลัวว่า สักวันแผ่นดินก็จะต้องตกไปอยู่ในมือขุนนาง
เมื่อมีความเชื่อเช่นนี้ ฝังรากลึกไว้ในตัวเอง
เพียงไม่นาน เรื่องราวเหล่านั้นก็จะเกิดขึ้นจริงๆ
แม้ตัวเองจะเกิดมาเป็นฮ่องเต้แล้วก็ตาม
ขณะที่คนธรรมดา หากมีเข้าใจ ในความเชื่อของตนเองว่า
ตนจะมีโอกาสได้ในสิ่งที่ดีงาม ได้มีโอกาสเป็นขุนนาง บริหารราชการใหญ่โต
ก็สามารถใช้เวลาเพียงไม่นาน
สร้างอำนาจ วาสนา บารมี ต่างๆ ให้เป็นจริงได้เช่นกัน
..
ดังคำกล่าวที่ว่า ..ไม่มีคำว่าเป็นไปไม่ได้ในพจนานุกรมของนโปเลียน
..
ฉะนั้น
"สิ่งที่ยากกว่าความความสำเร็จ นั้นก็คือ ความเชื่อ ว่าจะสำเร็จ"
..
กระบวนการของความเชื่อ จับต้องไม่ได้ แต่มันมีอยู่จริง
แค่เราเชื่อว่าเราทำได้ เราก็จะทำได้
แค่เราเชื่อว่ามันง่าย มันก็จะง่ายทันที
เหมือนเดิน บนแผ่นกระดานไม้กว้าง 10 เซนติเมตร
พาดไว้จากจุดหนึ่งไปยังอีกจุดหนึ่ง
ที่อยู่สูงจากพื้น 1 เมตร กับสูง 10 เมตร
ก็จะทำให้ความเชื่อมั่นลดระดับลง
ทั้งๆที่จริงจริงแล้ว เราต่างสามารถเดินผ่านมันได้เหมือนกันทุกคน
..
ศัตรูตัวฉกาจที่ปิดกั้นความเชื่อ ตัวหลักๆ นั้นจึงเป็น ความหวาดกลัว
กลัวว่าจะไม่สำเร็จ กลัวว่าจะทำไม่ได้
เราใช้เซลล์สมองส่วนที่เป็นตัวป้องกันความผิดหวัง
จนลืมตัวที่สร้างสรรค์ความสมหวัง ไปอย่างน่าเสียดาย ..
..
เมื่อความลับเรื่องความเชื่อ มีอยู่เพียงเส้นผมบังภูเขาแค่นี้
วินาทีจากนี้ต่อไป จึงมีคุณค่ามากมายเหลือคณานับ
เพราะสิ่งดีดีกำลังถูกเตรียมความพร้อม
รอปรากฏตัวต่อสายตาของผู้มีปัญญา
ในเรื่องความเชื่อที่ถูกต้องได้ ทันที .. นั่นเอง
..
..
ภาคผนวก
แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าสิ่งที่เรา เชื่อ นั้น ถูกต้อง แล้ว ??
..
ในฐานะที่เป็นพุทธมามกะ เราต่างเป็นสาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า
เราจึงได้รู้จักธรรมอันประเสริฐ ที่ว่าด้วยเรื่องของ ความเชื่อ
10 ประการ ได้แก่
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการฟังตามๆ กันมา
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการถือสืบๆ กันมา
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเล่าลือ
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการอ้างตำราหรือคัมภีร์
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะเดาว่าเป็นเหตุผลกัน
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะการอนุมานคาดคะเน
อย่าปลงใจเชื่อ ด้วยการเดาจากอาการที่เห็น
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะเข้ากันได้กับทฤษฎีที่พินิจไว้แล้ว
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะผู้พูดมีลักษณะน่าเชื่อถือ
อย่าปลงใจเชื่อ เพราะนับถือว่า ท่านสมณะนี้ เป็นครูของเรา
..
ฉะนั้น จึงเป็นการง่ายที่จะพิจารณา
เรื่องราวที่เข้ามาภายในใจ เข้ามาในความคิด
ว่าเรื่องใดควรเชื่อ เรื่องใดไม่ควรเชื่อ
เพราะเราและเขาต่างก็มีเครื่องกลั่นกรองความเชื่ออันแสนวิเศษ
ทรงประสิทธิภาพมากที่สุดในโลก เป็นของขวัญล้ำค่าจากองค์พระศาสดา
ที่ทรงมีพระกรุณาตรัสสอนเราทุกคน
ให้มีปัญญาติดตัวกันไว้อยู่แล้ว .. นั่นเอง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น