ตนเป็นที่พึ่งแห่งความสุขของตนอย่างแท้จริง

..
ธรรมะข้อที่ว่า "อัตตาหิอัตโนนาโถ"
"ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" นั้น
..
แสดงให้เห็นความจริงที่ว่า..
ความสุขของคนเราทุกคน
เราไม่ควรเอาความสุขของเรา ของตัวเรา
ไปฝากไว้กับใครคนอื่น คนใด หรือกับสิ่งอื่น สิ่งใดเลย
..
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "ขนาด" ใหญ่ขึ้น
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "จำนวน" มากขึ้น
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "ปริมาณ" เพิ่มขึ้น
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "สีสรร" หลากหลายขึ้น
..
เหมือนกินอาหาร ก็ต้องกินให้มาก ..
เครื่องประดับ เพชร นิล จินดา
ก็อยากให้มีจำนวนมากขึ้น ขนาดใหญ่ขึ้น สีสรรหลากหลาย
ทรัพย์สิน เงินทอง รถยนต์
ก็ต้องการจำนวน และ ปริมาณ ให้มากขึ้น เป็นต้น
..

คนส่วนใหญ่ มักจะฝากความสุข ของตัวเอง ไว้กับสิ่งเหล่านี้

ใช้ ขนาด ปริมาณ จำนวน สีสรร ของ สิ่งของต่างๆเหล่านี้ เป็นที่พึ่ง

ทำให้ต้องวิ่งวน ดิ้นรน กดดันตัวเอง เพื่อแสวงหาสิ่งที่คิดว่า นั่นคือความสุข
..

แต่หากเข้าใจในธรรมะ ด้วยใจตัวเองแล้ว ก็จะเห็นแจ้งด้วยปัญญา ว่า ..
ตนเป็นที่พึ่งแห่งความสุขของตนอย่างแท้จริงโดยสมบูรณ์อยู่แล้ว .. นั่นเอง