ส่งความสุข เข้าไปในใจ ให้ล้นปรี่

นิทานบันเทิงธรรม 017 เรื่อง พลทหารกับเจ้าหญิง

เมื่อมีความสุขส่วนตัว .. ก็สามารถแบ่งปันเป็น.. ความสุขส่วนรวม

นิทานบันเทิงธรรม 015 เรื่อง ก้าวย่างแรก

นิทานบันเทิงธรรม 014 เรื่อง คุณมีทางเลือกสองทาง

นิทานบันเทิงธรรม 013 บทเรียนของพ่อมดน้อย

นิทานบันเทิงธรรม 012 เรื่อง 18 อรหันต์ทองคำ

นิทานบันเทิงธรรม 011 ขุมทรัพย์ในไร่องุ่น

นิทานบันเทิงธรรม 010 ชาวนารวยกว่า

นิทานบันเทิงธรรม 009 เด็กสาวกับต้นไม้ใหญ่

นิทานบันเทิงธรรม 008 เรื่อง เจ้าเป็ดชื่อปุย

นิทานบันเทิงธรรม 007 เรื่อง แม่มด

โลกไม่สน คนคิดเล็ก ..

นิทานบันเทิงธรรม 006 เรื่อง กวางตกหน้าผา

นิทานบันเทิงธรรม 005 เรื่อง เพื่อนทหาร

นิทานบันเทิงธรรม 004 เรื่อง ความสุขอยู่ที่ใด

ตนเป็นที่พึ่งแห่งความสุขของตนอย่างแท้จริง

..
ธรรมะข้อที่ว่า "อัตตาหิอัตโนนาโถ"
"ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน" นั้น
..
แสดงให้เห็นความจริงที่ว่า..
ความสุขของคนเราทุกคน
เราไม่ควรเอาความสุขของเรา ของตัวเรา
ไปฝากไว้กับใครคนอื่น คนใด หรือกับสิ่งอื่น สิ่งใดเลย
..
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "ขนาด" ใหญ่ขึ้น
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "จำนวน" มากขึ้น
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "ปริมาณ" เพิ่มขึ้น
คนเราทุกข์หรือสุข เพราะ ต้องการได้สิ่งที่ชอบให้มี "สีสรร" หลากหลายขึ้น
..
เหมือนกินอาหาร ก็ต้องกินให้มาก ..
เครื่องประดับ เพชร นิล จินดา
ก็อยากให้มีจำนวนมากขึ้น ขนาดใหญ่ขึ้น สีสรรหลากหลาย
ทรัพย์สิน เงินทอง รถยนต์
ก็ต้องการจำนวน และ ปริมาณ ให้มากขึ้น เป็นต้น
..

คนส่วนใหญ่ มักจะฝากความสุข ของตัวเอง ไว้กับสิ่งเหล่านี้

ใช้ ขนาด ปริมาณ จำนวน สีสรร ของ สิ่งของต่างๆเหล่านี้ เป็นที่พึ่ง

ทำให้ต้องวิ่งวน ดิ้นรน กดดันตัวเอง เพื่อแสวงหาสิ่งที่คิดว่า นั่นคือความสุข
..

แต่หากเข้าใจในธรรมะ ด้วยใจตัวเองแล้ว ก็จะเห็นแจ้งด้วยปัญญา ว่า ..
ตนเป็นที่พึ่งแห่งความสุขของตนอย่างแท้จริงโดยสมบูรณ์อยู่แล้ว .. นั่นเอง

นิทานบันเทิงธรรม 003 เรื่อง ตำนานขนมครก

อโหสิกรรม ทำ(ธรรม)ให้พ้นทุกข์ ทั้งเราและเขา

..
คนเรานั้น แม้เราจะชอบ จะรัก
หรือจะไม่ชอบ ไม่รัก ..
ไม่ว่าเราจะโกรธ เกลียด
ไม่ชอบ ไม่พอใจ เขาเหล่านั้นยังไง หรือไม่ยังไงก็ตาม
..
เราก็ไม่อาจอธิษฐาน หรือ ไม่อาจห้ามให้เขาเหล่านั้น
ไม่ทุกข์ ไม่ร้อน ไม่หนาว ไม่เหนื่อย ไม่เจ็บ ไม่ทรมาน
ไม่ตายลงไป ได้เลย
..
เราแทบไม่จำเป็นต้องไปจัดการอะไรเลย หรือไปคิดทำอะไรเลยสักนิดเดียว
..
เพราะความทุกข์ ความทรมาน ความร้อนกาย ความร้อนใจ
มันก็ติดอยู่กับตัวพวกเขาเหล่านั้นกันทุกคนอยู่แล้ว
ไม่เว้นแม้กระทั่งตัวเราเอง
..
คนเรา คนอื่น หรือ แม้แต่ตัวเราเอง
มันช่างน่าสงสารเหลือเกิน
ก็ทุกข์มัน ก็อยู่กับเรา แล้วทุกข์มันก็อยู่กับเขาเหมือนกัน เช่นกันทุกคนไม่มีเว้น
..
เราจึงต้องเมตตาตัวเอง สงสารตัวเองให้มาก ให้ดีก่อนเป็นลำดับแรก
แผ่เมตตาให้กับตัวเอง
..
และแผ่เมตตาจิต ถึงสรรพสิ่ง ถึงคนอื่นๆไปด้วย พร้อมๆกัน
..
ด้วยความเข้าใจธรรมข้อนี้ .. (อโหสิกรรม) ด้วยตัวเอง
..
เราจะรู้สึก สบายใจยังไง บอกไม่ถูก ด้วยความจริงแท้แน่นอน

นิทานบันเทิงธรรม 002 เรื่อง กับดักหนู

นิทานบันเทิงธรรม 001 เรื่อง กบในบ่อน้ำ